U Preporodovom Journalu (br. 240/241, Zagreb, juli-avgust 2021, str. 18-25), prof. dr. Šaćir Filandra je objavio osvrt na knjigu Amira Duranovića „Islamska zajednica u jugoslavenskom socijalizmu“ (Sarajevo: Udruženje za modernu historiju, 2021). Filandra u osvrtu piše:
„I pored ove načelno sumorne slike o vjerskom životu muslimana za vrijeme socijalističke Jugoslavije, islam je u širokim masama stanovništva i usprkos brojnim preprekama opstajao. Islam je simbolički bio prisutan i na visokim razinama društva. Tih šezdesetih godina snažno ga je personificirao dvojbeni reisul-ulema Sulejman-ef. Kemura. Njegovoj ličnosti i djelovanju Duranović posvećuje možda centralni dio knjige (150–190) metodološki ga portretirajući kroz analizu odnosa ličnosti i institucije. Kemura je kolokvijalno govoreći bio „težak karakter”, jak i zatvoren ego. Ponašao se kao Titov drug i miljenik. Takvo egomansko pretjerivanje, govoreći iz današnje perspektive, možda je i najbolji dio njegova reiskog mandata u historijskom kontekstu kada je jedini simbolički predstavljao nepriznati narod. On je gradeći svoj status izbjegavao, recimo, kontakte s republičkom komisijom za odnose s vjerskim zajednicama u Sarajevu, nije je smatrao svojom razinom, budući da se samopercipirao kao nacionalni duhovni poglavica, a što je i bio, pozicionirajući se na razini Beograda. Neumoran je bio u svojim zahtjevima prema državnim organima. Beogradska istražiteljica Radmila Radić na jednom mjestu navodi kako je tražio da mu se obezbjedi automobil isključivo strane proizvodnje za ličnu upotrebu, stan u Beogradu i vila u Dubrovniku, da se renoviraju prostorije za održavanje prijema u Sarajevu, da se izgradi garaža, odobri iznos od preko dva miliona za kupovinu specijalnog salona itd. U svemu od statusnih obilježja i državnih tretmana htio je da bude ravnopravan tadašnjem srpskom patrijarhu.“
Čitav prikaz se može čitati u štampanom izdanju Preporodovog Journala.
